Waarom ik als medium niet al jouw antwoorden kan (of mag) geven
Inleiding
Als medium krijg ik steeds vaker vragen als:
“Word ik binnenkort weer gelukkig?”
“Komt mijn ex terug?”
“Ga ik blijven op mijn werk of is het tijd voor iets nieuws?”
“Wanneer ontmoet ik mijn zielsverwant?”
Ik zie ze ook dagelijks voorbij komen in spirituele Facebookgroepen. En ik snap die vragen heel goed — want wie verlangt er niet naar zekerheid, naar rust, naar een liefdevol vooruitzicht? Zeker als je in een moeilijke of verwarrende periode zit.
Toch wil ik er in deze blog iets belangrijks over delen. Want hoewel ik vanuit liefde en zuivere intentie werk, zijn er grenzen aan wat ik als medium mag en kan doen. En dat heeft alles te maken met iets heel moois en krachtigs: vrije wil en zielsgroei.
Het leven is geen vaststaand script
Er is geen magisch boek waarin alles wat jou te wachten staat al vastligt. Het leven is altijd in beweging. Jij verandert. Je keuzes veranderen. Anderen maken keuzes die invloed op jou hebben.
Als mediums kunnen we een energie 'lezen' in het moment. Wat nu om jou heen hangt, wat je ziel wil laten voelen, wat je eventueel tegenhoudt of waar je naartoe groeit. Maar een vast antwoord geven op vragen als “Moet ik mijn baan opzeggen?” of “Komt hij of zij terug?”… dat is niet zuiver. Waarom? Omdat je zélf onderdeel bent van het proces. Omdat je groeit door te kiezen, te voelen, te proberen. Niet door een ‘antwoord’ van buitenaf.
Vrije wil: jouw kracht, jouw verantwoordelijkheid
Iedere ziel op aarde heeft vrije wil. Dat betekent dat jij, én iedereen om jou heen, elke dag keuzes maakt. En die keuzes bepalen de richting van je leven. Als iemand aan mij vraagt: “Komt mijn ex terug?”, dan zou ik misschien de energie van die persoon kunnen voelen, maar ik kan en mág geen zekerheid geven over iets wat een ander zélf nog niet heeft besloten.
Hetzelfde geldt voor vragen als “Wanneer word ik gelukkig?” of “Wanneer vind ik liefde?”. Want eerlijk? Dat begint vaak bij jezelf. Bij de liefde voor jezelf. Bij het durven loslaten van het oude. Bij het aangaan van je eigen proces. Dát is waar het echte werk gebeurt. En dát is waar je ziel voor gekozen heeft.
Wat kan een medium dan wél voor je doen?
-
Spiegelen wat je ziel je wil vertellen.
-
Inzichten geven over blokkades of thema’s die nu spelen.
-
Verbinding maken met overleden dierbaren of gidsen die je willen steunen.
-
Je begeleiden om dichter bij je gevoel, je intuïtie en je pad te komen.
We kunnen je helpen herinneren wie je bent, waar je kracht ligt, en wat je ziel verlangt. Maar we nemen je keuzes niet uit handen.
Slotgedachte
Een medium is geen toekomstvoorspeller, maar een doorgever van liefdevolle inzichten. Geen magisch antwoordapparaat, maar een brug tussen jou en jouw hogere bewustzijn.
Vertrouw erop dat je de antwoorden die je zoekt, al in je draagt. En dat het pad zich zal ontvouwen, stap voor stap, precies zoals het bedoeld is. Jij hebt de kracht – niet om alles te ‘weten’, maar om te voelen, te groeien, en uiteindelijk… om te weten wat echt klopt voor jóu.
Durven mens te zijn
De laatste tijd zit ik een beetje in de knoop met mezelf.
Niet per se om iets groots of dramatisch, maar er is onrust.
En juist in die onrust merk ik hoe lastig het is om de balans te vinden tussen wie ik ben als mens… en wie ik ben als medium.
Het is soms alsof die twee niet helemaal met elkaar overweg kunnen.
Het mens in mij wil ruimte, rust, tijd voor mezelf.
Maar mijn medium-zijn wil ‘door’, wil blijven geven, blijven verbinden, blijven voelen.
En wanneer dat even niet vanzelf gaat, raak ik gefrustreerd.
Dan ben ik boos op mezelf.
Want "waarom stroomt het niet gewoon door?" denk ik dan.
Natuurlijk gebeurt er nog genoeg.
Mijn werk gaat door, ik voel, ik geef door, ik ontvang.
Maar diep vanbinnen voel ik: ik ben uiteindelijk ook gewoon… mens.
En soms voel ik me gewoon ‘bleh’.
Wat helpt, is vaker mediteren.
Praten met mijn gids(en).
Even stil zitten in een kerk, een kaarsje aansteken, en daar in alle rust mijn gedachten laten gaan.
In die momenten hoop ik op antwoorden, op helderheid.
Maar de waarheid is — die antwoorden liggen niet buiten mij.
Ze liggen al in mij, alleen soms diep verstopt.
Ik vergelijk het wel eens met een psycholoog die zelf in de knoop zit.
Dag in dag uit geef je anderen inzichten, handvatten, vertrouwen…
Maar zodra het over jezelf gaat, is het ineens veel lastiger.
Je weet het allemaal wel. En toch voelt het anders.
Het is het durven mens zijn.
Durven toegeven dat je ook even niet weet wat je voelt of nodig hebt.
En dat je dat best lastig mag vinden.
De slapeloze nachten, de hoofdpijnen, de vermoeidheid… het hoort er nu even bij.
En toch, ondanks dat alles, werk ik door.
Want ik hou van wat ik doe.
En soms, heel soms, geef ik een boodschap aan een klant vanuit Spirit en besef ik:
dit is óók voor mij bedoeld.
Dan denk ik: waarom zag ik dat zelf niet eerder?
Misschien is dat wel precies waar het om draait:
dat je jezelf ook mag horen, mag zien, mag helpen…
Net als ieder ander.
Voor nu probeer ik het maar te laten zijn.
Het gevoel te omarmen, ook als het onrustig voelt.
Komt tijd, komt raad.
29 april 2025